Archief
2020 - b03 | Nabestaanden hijsen vrijheidsvlag in Rockanje: ‘Herdenken met een lach en een traan’
ArchiefHugo Noordermeer (81) en zijn nicht Marjanne Haitsma (71) leggen bloemen neer bij het herdenkingsmonument. Foto: John de Pater. Bij het herdenkingsmonument waar Hugo en Jan Hoogvliet uit Rockanje tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gefusilleerd legden nabestaanden gisteren bloemen neer. Daarna hesen ze samen met burgemeester Peter de Jong de vrijheidsvlag voor het gemeentehuis in Rockanje. Dat was het begin van de activiteiten rond de bevrijding, 75 jaar geleden, op Voorne-Putten. -Frederique Rijneveen Voor de nabestaanden van verzetshelden Hugo en Jan Hoogvliet is het een bijzonder moment. Marjanne Haitsma (71) legt samen met haar neef Hugo Noordermeer (81) bloemen neer bij het monument aan de Blindeweg in Rockanje. Daar staan ze stil bij de verschrikkelijke gebeurtenis die zich hier vlakbij op 21 december 1944 afspeelde. Ze wisten hoe gevaarlijk het was en besloten ondanks dat ze geen Engels spraken deze man te helpen -Marjanne Haitsma Burgemeester De Jong van Westvoorne vindt het belangrijk om stil te staan bij zulke momenten. ,,Als kind van na de oorlog is het niet voor te stellen hoe dat was. Ik probeer dat door het lezen van boeken en van ooggetuigenverslagen. Maar we weten nooit hoe Jan en Hugo zich gevoeld hebben. Daarom is herdenken zo belangrijk'', legt hij uit. ,,Later doen we dat ook bij de Tweede Slag als het klaar is.’’ Haitsma en Noordermeer zijn onder de indruk van de woorden van de burgemeester. ,,Ik proefde dat hij uit zijn hart sprak'', zegt Noordermeer. ,,Het was geen formele speech, maar het waren warme en doorleefde woorden. Het was een bijzonder moment. Dat hier 75 jaar later nog steeds bij wordt stilgestaan.'' Volgens Haitsma waren hun opa Jan en hun oom Hugo hele normale mensen. ,,Ze leefden van wat de grond hen gaf'', vertelt ze. Tijdens de oorlog biedt het gezin een Engelse vliegenier onderdak in hun huis. ,,Het is zo bijzonder en bewonderenswaardig dat mijn familie dat deed. Ze wisten hoe gevaarlijk het was en besloten ondanks dat ze geen Engels spraken deze man te helpen.'' ImpactDe Engelsman zit een half jaar ondergedoken bij de familie Hoogvliet als de Duitsers het huis aan de Blindeweg 7 binnenvallen. Jan en Hugo worden gevangen genomen. Hun dochter en zus blijft alleen achter. De mannen worden meegenomen naar een bunker. ,,Daar werd een vonnis uitgesproken. Al kan je het zo niet noemen, want er was geen rechter bij'', zegt Haitsma. ,,Daarna gingen ze naar hun huis, waar ze werden doodgeschoten.'' De gebeurtenis had een enorme impact op het hele dorp. Om anderen af te schrikken bleven de lichamen van Jan en Hugo liggen op de plek waar ze waren gefusilleerd. ,,Dat was verschrikkelijk. Vooral voor mijn vader. Hij mocht geen afscheid nemen van zijn vader en broer'', vertelt Noordermeer. Na de vreselijke gebeurtenis werd het huis van de familie in brand gestoken. ,,Ik weet nog heel goed dat ik niet meer langs het huis durfde te lopen. Via de tuin van de buurman ging ik naar school.'' Hij was 6 jaar toen zijn opa en oom omkwamen. ,,Ik heb geen herinneringen aan de fusillade. Maar ik weet wel dat het een hele droevige gebeurtenis was. De impact daarvan was altijd te merken in ons gezin. Dat is nooit minder geworden'', zegt Noordermeer. ,,Ik weet nog dat als de herdenking naderde mijn vader steeds stiller werd.'' HerdenkenDe gebeurtenis liet een diepe wond achter bij de nabestaanden, die tot op de dag van vandaag nog steeds niet is geheeld. Daarom vinden ze het zo fijn dat de gemeente Westvoorne hier bij stilstaat. Niet alleen door het herdenken bij het monument, maar ook door het hijsen van de vrijheidsvlag voor het gemeentehuis. ,,Zoals alle belangrijke gebeurtenissen ging het met een traan en een lach'', heeft Haitsma ervaren. ,,Het was mooi om de vlag omhoog te zien gaan, met de lucht, wolken en de wind.'' Als ik een verhaal lees of een oorlogsfragment zie, neemt me dat zo mee terug naar dat
moment. Daar word ik altijd emotioneel van
-Hugo Noordermeer De familie komt jaarlijks met de herdenking van 4 en 5 mei samen. ,,Dat is voor ons het moment om er bij stil te staan'', zegt Noordermeer. ,,In december hoeft dat van mij niet. Al draag je zulke gebeurtenissen altijd met je mee. Als ik een verhaal lees of een oorlogsfragment zie, neemt me dat zo mee terug naar dat moment. Daar word ik altijd emotioneel van.'' Artikel verschenen in het Algemeen Dagblad van 26-02-2020. Editie: Voorne Putten. |
Pagina terug